Amazone avonturen en uitrusten in Colombia

Lima -🛫- Iquitos -🛥️- Leticia -🛫-Bogotá -🚌- San Gil, en toen was ik moe 😋😂.

Toen ik na ongeveer 8 dagen reizen aankwam in San Gil, Colombia was net gevlucht uit Bogota (ik had het koud) en was ik vooral van plan minstens 2 dagen niet te bewegen en alleen maar te slapen. Ik had er een behoorlijke reis opzitten en had gelukkig nog een weekje om uit te rusten totdat ik weer terug in Bogota moest om Pap op te halen op het vliegveld. San Gil bleek de perfecte plek om even bij te komen. Het was niet hoger dan 1500 meter, niet te koud en niet te warm, groen en volop zon. En er was goede koffie. De eerste plek waar ik geweest ben die voldoet aan al mijn voorwaarden om te leven 😂😉. Maar het was nogal een avontuur om er te komen!

Op 31 oktober vertrok mijn vlucht vanuit Lima naar Iquitos, de grootste stad midden in de Amazone die niet over land te bereiken is. De eerste plek deze reis die ik echt niet fijn vond. Ik weet niet wat het was maar ik was geen fan, het was druk en chaotisch maar op een onprettige manier met heel veel lawaai en ook gewoon geen mooie stad. Ik heb er ook geen foto's van zag ik net. Ik had 2 nachten geboekt in een hostel uit te zoeken wanneer en waar de boot naar Leticia vertrok me voor te bereiden op de tocht. Ik had geen idee hoelang de reis zou duren toen ik aan boord stapte en had voor de zekerheid maar 6 wortels gekocht, appels en wat koekjes voor als ik honger zou krijgen. Ik had de goede "haven" (loods aan het water) na wat rondvragen gevonden en begrepen dat de boot ongeveer rond 19.00 zou vertekken maar dat ik er eerder moest zijn om een goeie plek voor mijn hangmat te vinden. Dus op 2 november rond een uur of 3 smiddags stond ik midden in het Amazonegebied mijn net gekochte hangmat op te hangen op het bovenste dek van de cargo boot. Een uurtje later ontmoette ik de enige andere buitenlandse die ik de komende paar dagen zou gaan zien en om half 8 het 's avonds vertrokken we met de cargo boot richting Leticia, Colombia. 

Het was alles wat ik had durven dromen van dit stukje van mijn reis 😁. Dit is een van de meest coole dingen die ik gedaan heb. De hele dag in mijn hangmat met uitzicht op de jungle midden op de Amazone rivier. Allemaal kleine dorpjes en stadjes onderweg waar we stopte maar vaak genoeg was het ook gewoon een oever waar mensen stonden te wachten met kippen of 100 blikjes cola of rollen wc papier. Smiddags als de hitte echt ondragelijk was even snel met onze kleren aan zwemmen naast de boot bij een van dorpjes. Spectaculaire zonsondergangen en 's avonds als het donker werd naar het onweer kijken boven land. Overdag in de schaduw en het briesje voor op het dek zitten en kijken naar de vogels en rivier dolfijnen. Ik kan nog wel even doorgaan, dit was echt een onbeschrijfelijke ervaring die nergens mee te vergelijken is.

Het had van mij nog wel een dag langer mogen duren maar helaas kwamen we na 38 uur aan in Santa Rosa wat een dorpje is aan de Peruaanse kant van de rivier. Colombia lag aan de andere kant maar we moesten eerst in Peru onze exit stempel halen voordat we met een peke peke (bootje) naar de andere kant van de rivier werden gebracht. Daar werden we afgezet op een drijvend huis en konden toen via een modderige rivierover Colombia in klimmen. Leukste en meest bijzondere grensovergang die ik heb meegemaakt 😂

In Leticia hadden we 24 uur om op het vliegveld onze entree stempel te halen en zo was ik na een hele tijd uiteindelijk officieel in Colombia. Leticia zelf ben ik maar 1 nacht gebleven, het was een leukere plek dan Iquitos maar nog steeds bizar warm en samen met  Karen uit Nieuw Zeeland die ik op de boot had leren kennen heb ik de eerste mogelijke vlucht naar Bogota gepakt. Wel pas nadat we dit bijzondere 3 landen punt midden in de jungle op de goeie manier ontdekt hebben. Ontbijt op de boot in Peru, lunch in Colombia en voor het avondeten even de grens over gelopen naar Brazilië. 

Bogotá was de 3e stad op rij waar ik maar heel kort ben geweest. We kwamen in de avond aan en na een nachtje slapen en een ochtend door het centrum lopen had ik het eigenlijk wel gezien. Ik vond het vooral nogal koud, het regende en ik merkte dat de stad op een onprettige 2625 meter hoogte lag waardoor alles nogal vermoeiend was 😅. Ik was eigenlijk van plan wat langer te blijven maar op de ochtend van mijn 2e dag had ik het helemaal gehad en ben naar het busstation vertrokken om de eerste bus die ik kon vinden te pakken naar ergens waar het niet koud was 😂. Dat bleek San Gil te zijn, op 8 uurtjes rijden van Bogota af en met een hoogte van rond de 1100 meter klonk het helemaal prima. Zo kwam ik 8.5 uur later ongepland aan op een van de meest fantastische plekken waar ik tot nu toe geweest ben 😊

Als ik het ergens naar mijn zin heb gehad is het daar. Het begon al met dat mijn hostel een jacuzzi had, en hangmatten ❤️. Nadat ik letterlijk een dag in de jacuzzi heb gelegen en savonds een Burrito ben gaan eten in het meest toeristische restaurant wat er was begon ik me weer wat beter te voelen. Nog een dagje relaxen en zwemmen in een prachtige rivier met natuurlijke zwembaden en ik kon er weer tegenaan 😉😁

De rest van de week heb ik vooral genoten van de prachtige omgeving. Vanuit San Gil ben ik naar Barichara gelopen, een nacht blijven slapen en de dag erna naar Guape gelopen. Allebei dorpjes die op de Unesco werelderfgoed lijst staan en ik snap waarom! De hele wandeling ernaartoe was ook het ene mooie uitzicht naar het anderen en hoewel de Inca Trail nog op nummer 1 staat was dit veruit de meest relaxte mooie wandeling tot nu toe. Sowieso was het wandelen van dorpje naar dorpje geweldig om te doen. De afstanden waren niet te lang en na een flinke klim bergop de 1e dag mocht ik boven op de heuvel bij mensen thuis in de tuin wel even uitrusten en wat te drinken krijgen 😊. Iedereen die ik tegenkwam was zo lief en behulpzaam en samen met de mooie natuur en de rust was het een heerlijke ervaring. 

Na het wandelen had ik bedacht dat ik wel een paar dagen kon uitrusten en tussen Barichara en San Gil in lag boven op een heuvel een fantastisch hostel. Ik was helemaal enthousiast geworden van de foto's en de reviews maar in het echt was het zo mogelijk nog beter. Mijn "slaapzaal" was een zelfgemaakt hobbithuisje, er was een natuurlijke zwemvijver, een oude bus vol met boeken, een terras met hangmatten en fantastisch uitzicht en een enorm net om in te liggen om naar de sterren te kijken. De eerste nacht was er een vleermuis te gast (ik heb hem toch maar naar buiten gejaagd toen hij om mijn hoofd bleef fladderen) en de 2e nacht heeft het hondje van de eigenaar heerlijk de hele nacht tegen me aangelegen 😊. Toen ik ook nog mocht helpen door een sinaasappeltaart te maken en de dag erna een volledige lunch kreeg in ruil voor het helpen serveren op een diner dat de eigenaren gaven was ik helemaal gelukkig 😁.  (Het recept voor de sinaasappel cake staat bij de foto's, mocht iemand het willen proberen 😋)

Na 2 nachten ben ik nog 1 nacht terug gegaan naar San Gil om mijn eerste potje Tejo te spelen. Nieuwe favoriete spel! Het komt erop neer dat je zware schijven heel ver gooit en probeert een klein envelopje met buskruit te raken en het op te blazen. Een soort van bowlen maar dan veel leuker 😋. Het was even wennen maar ik was er helemaal niet slecht in en het is me zelfs gelukt wat op te blazen waarbij mijn team uiteindelijk de meeste punten had en daarmee een gratis portie taco's won. Hele geslaagde avond al met al 😁😎. 

Mijn laatste dag in San Gil ben ik voordat mijn nachtbus naar Bogota vertrok nog even maar een waterval geweest. Dat was ook weer heel erg mooi en de wandeling ernaartoe was super leuk met stukken wandelen door de rivier en omhoog klimmen met touwen. 

Het is dat ik terug moest naar Bogota want anders was ik nog wel even gebleven denk ik 😉. Maar er zijn nog genoeg andere mooie plekken te ontdekken in Colombia en ik heb zo een voorgevoel dat ik de koffie regio ook wel leuk ga vinden hier 😇😋.

Adios, tot het volgende verslag en dankjewel voor alle leuke reacties die ik altijd van jullie krijg, dat is ontzettend leuk om te lezen 😊