Piraten, kokosnoten en speervissen

Vier weken aan boord van een zeilboot samen met Timo (de kapitein) en Kevin (11, zijn zoon). 40 uur onderweg op zee vanuit Cartagena en 3 weken in San Blas voor de kust van Panama. Ook bijna een maand zonder echt internet maar nu is het eindelijk tijd voor weer een update 😁

Ontelbare kleine eilandjes, witte stranden, palmbomen en helder blauw water. Het beeld wat je hebt als je boeken leest over piratenschatten of als je Pirates of the Caribbean kijkt. Ik heb nog nooit zo een helder blauw water gezien en zo een mooie stranden. Een heel gebied vol tropische eilanden zonder toeristen, geen voorzieningen en alleen de Kuna indianen die dit gebied bewonen. Ik heb mijn eigen vissen gevangen met een harpoen en gebakken boven een kampvuur en kokosnoten geplukt voor het avondeten. Snorkelen boven koraal riffen naast de boot met ontelbare vissen, stingrays en hele grote haaien. Dit was een plek onvergelijkbaar met alles waar ik ooit ben geweest.

De zeiltrip van Cartagena naar San Blas was op zichzelf ook een ervaring. Toch net wat anders als zeilen op de Noordzee 😂. Ik moest even wennen toen we in Cartagena de haven uitvoeren en de golven tussen de 2 en 3 meter hoog waren maar gelukkig hadden we fantastische wind. We hebben het hele stuk kunnen zeilen en 40 uur nadat we vertrokken kwamen we aan bij ons eerste eiland in San Blas. Onderweg hebben we nog een vis gevangen en verder was het vooral wat slapen,  naar de golven kijken en genieten van het lekkere weer. Het was heerlijk om weer aan boord te zijn en te kunnen zeilen. Hoewel 2 volle dagen met momenten best lang voelde vloog de tijd op andere momenten weer voorbij. 

Nadat we in San Blas aankwamen hebben we de eerste week voor anker gelegen bij het eiland Cambombia waar vrienden van Timo ons hadden uitgenodigd. We hebben samen met iedereen die bij het eiland voor anker lagen kerst gevierd. Op het strand tussen de palmbomen met iedereen verkleed als piraat begonnen we met een speurtocht naar een schat. In de avond een kampvuur, muziek en heel veel eten en een omgeving uit een film maakte het een ontzettend leuke dag. Allemaal zeilers, allemaal coole mensen op een fantastische plek, ingrediënten voor een kerst om nooit te vergeten.

In de drie weken die we in San Blas bleven hebben we nog 2 andere eilanden bezocht  (green island en the swimming pool) en rustig het boot leven geleefd. Slapen in mijn hangmat voor op het dek onder de sterren, opstaan en ontbijten met zonsopkomst, zwemmen, snorkelen, soms wat vissen en rondwandelen over de eilanden. Kampvuur bbq feestjes, beach volleybal, zandkastelen bouwen en veel lezen. Er waren altijd ook andere boten geankerd en vaak kwamen we degene die we leerde kennen later weer ergens anders tegen. Af en toe organiseerde iemand een feestje, was er een karaoke avond of een yoga les. Ik denk niet dat ik ooit nog een keer zwemmend naar een yoga les kan gaan 😋. Iedereen was ontzettend aardig en sociaal en het was een hele andere manier van leven dan wat ik ooit eerder ben tegengekomen. Ik heb de meest bijzondere en inspirerende mensen leren kennen en de wildste zeilverhalen gehoord. Meerdere mensen die een boot gekocht hebben in de carribean zonder zeilervaring en gewoon zijn vertrokken, een man die zijn eigen boot heeft ontworpen en gebouwd met een ontwerp gebaseerd op een surfplank en daarmee van Colombia naar Panama is gezeild. Gezinnen die de wereld over zeilen, mensen op wereldreis en een heleboel mensen die gewoon op hun boot wonen en per dag kijken wat het leven brengt. 

Het is bijna onmogelijk alle ervaringen samen te vatten in een verhaal. Ik heb super coole dingen meegemaakt maar er was ook heel veel lege tijd. Iemand anders verwoorden het wel mooi, zelfs een paradijs word een beetje saai na 3 weken. Uiteindelijk zit je ook gewoon 4 weken op een kleine boot met mensen die je niet kent en is er weinig anders te doen dan heel veel zwemmen 😉. Het was naast heel cool ook een van de meer uitdagende dingen buiten mijn comfortzone die ik gedaan heb. 4 weken samen zeilen is best lang, lang genoeg om van te gast zijn de overstap te maken naar meer samen leven. Ik ben aan boord gestapt bij een vader en zoon die al 6 jaar samen zeilen en ik ben de eerste gast die ze mee hebben genomen. Het was het zoeken naar welke rol ik wilde innemen en ook met Kevin was het de balans vinden tussen veel samen spelen maar ook de volwassen zijn en grenzen stellen. Het was ook eenzaam met momenten, geen internet en er waren ook dagen genoeg dat we niemand zagen en dan is het ergens toch alleen omdat je geen onderdeel van hun gezin bent. Over het algemeen was het een geweldige ervaring, uitdagend op heel veel levels maar ook heel bijzonder. Over het algemeen was het vooral heel leuk, ik had mijn eigen kamer in de punt wat me wat eigen ruimte gaf en heb eindeloos potjes domini, uno en scrabble gespeeld met Kevin nadat we klaar waren met onder water boksen of wedstrijdjes wie de meeste koprollen kon maken. Het was heerlijk om een maand niet uit eten te gaan en zelf te kunnen koken, een eigen plek te hebben en mee te mogen kijken in het leven van zeilers die jarenlang weg zijn.

Momenteel zit ik in het restaurant van de jachthaven van Linton bay (Panama) en vandaag is de laatste dag aan boord. Morgen vertrekken we samen naar Panama stad en vandaaruit ga ik weer mijn eigen weg. Zoals het er nu uitziet kan ik eind februari aan boord stappen bij een Nederlands gezin die naar het noorden varen wat me een maand geeft om Panama te ontdekken. We gaan zien hoe het loopt en waar ik uitkom, ik laat het jullie weten als ik het weet 😉😋

Heel veel groetjes vanuit het warme Panama en geniet nog van de sneeuw in Nederland ❄️🥶😉

Liefs,

Sulina

​​​​​