Van ladder fabriek naar 5 sterrenhotel

Een van de leukste dingen van het rondreizen vind ik de bijzondere situaties waar ik soms in terecht kom. Het is leuk om mee te maken en nog veel beter om achteraf te vertellen 😉

Stel je voor, je word smorgens wakker en hebt honger. Je besluit op zoek te gaan naar ontbijt en wanneer je in je pyjama de deur uitstapt sta je midden in een loods waar 16 mensen aan het werk zijn die je allemaal heel verbaasd aankijken en zich duidelijk afvragen waarom er een buitenlandse vrouw in hun ladder fabriek staat. Gedurende de dag probeerde een aantal medewerkers "subtiel" erachter te komen waarom ik in het kantoor van hun baas sliep voor 2 nachten en ik kon het ze eigenlijk niet heel goed uitleggen wat de hele dag nogal een komische bizarre draai gaf 😂. Kan je je voorstellen dat je naar je werk in de fabriek gaat, rustig ladders aan het lassen bent en er opeens een buitenlandse toerist uit het kantoor van je baas komt, in haar pyjama, en vraagt of er ergens ontbijt is 😂😂

Betreft het ontbijt vond ik uiteindelijk een vrouw die me mededeelde dat ze gedurende mijn verblijf 3x per dag voor me zou koken en als ik iets nodig had zou ze het regelen. Betreft hoe ik hier precies terecht kwam, ik zal proberen er een logisch verhaal van te maken 😉. 

Ik had met Timo afgesproken dat ik met hem en Kevin mee zou reizen naar Panama stad en hij had een slaapplek op het oog voordat hun vlucht vertrok. Hij kent de baas van een groot bedrijf in Colombia welke ook een locatie in Panama heeft en hij had aangeboden dat we gebruik mochten maken van zijn apartement daar. Bijkomend mocht ook Ingo (hun hond) daar blijven totdat ze weer terug in Panama waren. Wat ik niet wist is dat Timo niet had gecommuniceerd dat hij mij ook zou meenemen. Omdat de hond niet mee mocht in de bus moest Timo het laatste stuk lopen en waren Kevin en ik veel eerder op de locatie die was doorgegeven. Het was inmiddels al laat in de avond en het moet een interessant moment zijn geweest toen ik aanbelde met allemaal koffers en Kevin naast me en de man die opendeed vroeg of dit de plek was waar we gingen slapen 😂. Na enige onduidelijk en wat telefoontjes aan zijn kant mochten we naar binnen. Het appartement van de baas bleek een kantoor te zijn met een bed erin maar opzicht prima. 

Timo en Kevin vertrokken smorgens om 6 uur naar het vliegveld en Timo had me gevraagd of ik nog een dag kon blijven om een beetje op Ingo te letten. Ik had op dat moment helemaal niet door dat het een fabriek was waar mensen overdag werkte. Het was donker toen we aankwamen en ik was vooral gefocust op slapen na een reis van 8.5 uur. Toen ik de dag erna wakker werd en erachter kwam dat het kantoor midden in de fabrieksloods stond waar iedereen werkte, werd ook duidelijk dat niemand op de hoogte was van het feit dat ik er was 😂. Ergens gedurende de dag begon ik ook het idee te krijgen dat er de overtuiging heerste dat Ingo bij mij hoorde en ik hem mee zou nemen waarop ik besloten heb toch maar even heel duidelijk te gaan vertellen dat dat niet de bedoeling was. 

Iedereen was wel ontzettend aardig en probeerde me overal bij te betrekken. Ik heb een rondleiding door de loods en over het terrein gekregegen en ben aan allerlei mensen van het bedrijf voorgesteld. Het was uiteindelijk een bizarre en hilarische dag vol miscommunicatie en verwarring. Het hielp ook niet dat niemand engels sprak en ik nog geen spaans vocabulair voor deze specifieke situatie had geleerd 😂. 

Na 2 nachten heb ik afscheid genomen, de hond mocht gelukkig daar blijven en nog geen 24 uur later zat ik in de lobby van een 5 sterrenhotel. Ik had het enige jurkje aan wat ik bij me had en was alsnog flink under dressed (voor de beeldvorming van het soort gasten wat rondliep: 1 nacht kost 320 dolar). Het contrast met de dag ervoor was enorm!

Ik zat te wachten op Roxana waarmee ik zou gaan lunchen. We hadden elkaar in Linton bay op een boot leren kennen tijdens een feestje. Toen we erachter kwamen dat we tegelijkertijd in de stad zouden zijn en dat we allebei van hetzelfde eten houden was een lunchafspraak snel gemaakt. Roxana heeft als violist in grote orkesten gespeeld en reist momenteel met haar eigen boot de wereld over. Momenteel werkt ze voor een van de meest sjieke hotels in de stad om het geld te verdienen voor de oversteek met haar boot door het kanaal. Met het interieur van het hotel ontworpen door dezelfde architect als van de titanic was ik blij dat ik mijn jurkje had aangedaan en niet mijn onderhand toch wat uitgeleefde kleren 😋.

En zo maak je af en toe nog wat mee als je op reist bent. De ene nacht in een fabrieksloods en de dag erna in de lobby van een sjiek hotel 😁.

Liefs vanuit Panama stad,

Sulina